kalbime kırık camları usulca üfle, gözlerime…

gerçekten hissetmek istiyorum

sessizce değil, olabildiğince gürültülü

sadece bizim anladığımız bir düzende

uyduların sınırları kaybolurken

ritim hep en sert-net yerinde

bitmesinden korkmadım hiç

hiçbir şey bitse de,

bitmeyen tek şey yok oluştu.

Aslanların kanlı yelelerini elimle temizliyorum

Kara gölgelerini gömmek için kara toprağa

Yüzmeyi öğrendiğim buz gibi ırmakları 

Isıtıyorum taze sıcak kanımla

Kokusu öldürüyor bütün kısırlıkları

Demirlerle bağlarken dizginsiz beygirleri

Şahlanırım gözlerim yıldızlarla dolu

Usulca sokulan bakışlarını görünce aptal kısrağın

Bütün kanım çekiliyor kalbim yok olur gidiyor

gölgeyle yıkanmış damlalar
yanaklarımdan süzülür ellerime
camdan kemiklerim
parçalanır gökyüzünün altında

belki gözlerim kapalı

tenin pürüzsüz ve kaybolmuş

tik tak sesleri göz kamaştırıcı

sessizliğin bunaltıcı

gel yanım boş

uçsuz bucaksız gökyüzünün 

bittiği yerde bekliyorum

lütfen gözlerimi açma

beni böyle sev

kollarında yok olmak istiyorum

gözlerini uzaktan gözlüyorum

taşların ağaçların karanlığından

boynundan akan şeffaf kristal

ruhumu yüceltiyor

sırlarının saklandığı odandayım

beyaz ellerim kararıyor

gözlerim kör oluyor

zehirli dumanlar sarıyor 

gezgin ruhumu

sadece bir nefes kadar uzağım
zihnimin putlarından

    Islak kapıları kapatamazsın

sadece ateş et ve bekle

karanlığın deliklerden akmasını

belini sağlam tut 

gözlerini açık

Ve geçmesini bekle ilizyonun

saydam duvarlar kapanır gölgelerle
seslerin kemirdiği titreşimler dolar içeriye
binlerce tanrı savaşır mermerin üzerinde
soğuk sessiz kapkara mermerin üzerinde
böbreklerim dolup taşar kin ve nefretle
yokluk kulaklarını çeker tanrıların
hadi bakalım çıkın dışarıya
rahat bırakın çocuğu ..